izin
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Köken 1[değiştir]
Ad[değiştir]
izin
- iz (ad) sözcüğünün çekimi:
- tamlayan tekil
- ikinci tekil şahıs iyelik tekil
Köken 2[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi اذن, o da Arapça إِذْن (ʾiẕn)
Ad[değiştir]
izin (belirtme hâli izini, çoğulu izinler) -ni
- bir kişiye çalıştığı yerce verilen tatil
- Senelik iznini kullanıyor.
- bir şey yapmak için alınan veya verilen hürriyet
- Ben dahî başka bir diyara gitmek için izin talep ederim. — A. Kabaklı
Çekimleme[değiştir]
izin adının çekimi
Eş anlamlılar[değiştir]
Sözcük birliktelikleri[değiştir]
- (tatil): izin belgesi, izin vermek
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
müsaade
|
tatil
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "izin" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de izin
Azerice[değiştir]
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
izin
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
Ad[değiştir]
izin
Kaynakça[değiştir]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Kategori:
- Türkçe 2 heceli sözcükler
- Türkçe IPA okunuşu olan sözcükler
- Türkçe -in son ekiyle oluşmuş sözcükler
- Türkçe sözcükler
- Türkçe çekimli adlar
- Osmanlı Türkçesi kökenli Türkçe sözcükler
- Türkçe adlar
- Arapça kökenli Azerice sözcükler
- Azerice sözcükler
- Azerice adlar
- Arapça kökenli Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca sözcükler
- Gagavuzca adlar