izin

Vikisözlük sitesinden
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

Köken 1[değiştir]

iz + -in

[değiştir]

izin

  1. iz (ad) sözcüğünün çekimi:
    1. tamlayan tekil
    2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Köken 2[değiştir]

Osmanlı Türkçesi اذن‎, o da Arapça إِذْن(ʾiẕn)

[değiştir]

izin (belirtme hâli izini, çoğulu izinler) -ni

  1. bir kişiye çalıştığı yerce verilen tatil
    Senelik iznini kullanıyor.
  2. bir şey yapmak için alınan veya verilen hürriyet
    Ben dahî başka bir diyara gitmek için izin talep ederim. — A. Kabaklı
Çekimleme[değiştir]

Eş anlamlılar[değiştir]

Sözcük birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Ek okumalar[değiştir]

Azerice[değiştir]

Köken[değiştir]

Arapça إِذْن(ʾiẕn)

[değiştir]

izin

  1. izin

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Arapça إِذْن(ʾiẕn)

[değiştir]

izin

  1. izin

Kaynakça[değiştir]

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki