müsaade

Türkçe

Köken

Arapça مساعده‎, o da Arapça مُسَاعَدَه‎ (müsāʿadeh) sözcüğünden gelmektedir.

Söyleniş

• Heceleme: mü‧sa‧a‧de

Ad

müsaade (belirtme hâli müsaadeyi, çoğulu müsaadeler)

1. icazet, izin, ruhsat
2. Yardım, kömek.

Kelime birliktelikleri

• müsaade etme

Türetilmiş kavramlar

• müsaadece, müsaadeci, müsaadecik, müsaadeli, müsaadesiz, müsaadeyken, müsaadeyle, müsaadeyse

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "müsaade" maddesi