bedel

Ayrıca bakınız: Bedel

Türkçe

Köken

Arapça بَدَل‏ (bedel)

Söyleniş

• Heceleme: be·del

Ad

bedel (belirtme hâli bedeli, çoğulu bedeller)

1. değer, fiyat, kıymet
2. bir şeyin yerini tutabilen karşılık

   Buna bedel içimde mumlar, mumlar, mumlar yanan bir karanlık var. - A. Gündüz

3. başkasının adına ve onun parası ile hacca giden kimse
4. (askeriye) askerlik yapmamak veya yapılacak süreyi kısaltmak isteyenlerin devlete ödedikleri para

   Efrattan bedel alınıp alınmayacağına dair merkezden emir gelmişti. - Y. K. Karaosmanoğlu

5. bir ücret karşılığında çalışan kimse
6. (dil bilimi, artık kullanılmayan sözcükler) açıklamasız koşuntu

Çeviriler

• Fince: vastine (fi)

• Özbekçe: badal (uz)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "bedel"

Ön ad

bedel (karşılaştırma daha bedel, üstünlük en bedel) bedel (karşılaştırma daha bedel, üstünlük en bedel)

1. denk, eşit

   Emsalini göremeyeceğiniz bir saadetle beş on dakika yaşarsınız ki bütün bir hayata bedeldir. - R. H. Karay

Çeviriler

• Fince: [Girdi?]tpos
• İngilizce: [Girdi?]tpos

• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• Kürtçe: [Girdi?]tpos