abece

Türkçe

Söyleniş

IPA: abɛˈʤɛ

Ad

abece (belirtme hâli abeceyi, çoğulu abeceler) -si

1. (dil bilimi) bir dilin seslerini gösteren harflerin tümü, alfabe

Eş anlamlılar

[1] alfabe, imcelik

Sözcük birliktelikleri

[1] abece sırası

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "abece"

Türk lehçeleri

• Azerice: əlifba (az)
• Başkurtça: abeceda (ba) (abeceda)

• Özbekçe: alifbo (uz)
• Türkmence: elipbiý (tk)
• Uygurca: əlipbə (ug)

Çeviriler

• Almanca: ABC (de)
• Arnavutça: alfabeti (sq)
• Arapça: الألفباء‏‎ (ar)
• Bretonca: lizherenneg (br), kroaz-Doue (br)
• Çince: 字母表 (zh)
• Danca: alfabet (da), ABC (da)
• Esperanto: aboco (eo)
• Farsça: الفبا‏‎ (fa)
• Fince: aakkoset (fi), aakkosto (fi)
• Fransızca: A B C (fr), alphabet (fr)
• Galiçyaca: abc (gl), abecedario (gl)
• Hollandaca: alfabet (nl)
• İbranice: אלף-בית‏‎ (he)

• İngilizce: ABC (en)
• İspanyolca: Abecé (es)
• İsveççe: alfabet (sv)
• İtalyanca: abbiccì (it)
• Katalanca: abecé (ca)
• Latince: prima elementa (la)
• Lehçe: abecadło (pl)
• Macarca: ábécé (hu)
• Portekizce: á-bê-cê (pt), abecedário (pt)
• Rumence: alfabet (ro)
• Rusça: алфавит (ru) (alfavit)
• Sırpça: азбука (sr)
• Slovakça: abeceda (sk)