ما

Arapça

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /maː/

Adıl

مَا (mā)

1. bâzı, belli bir
2. efendim? ne?
3. her ne
4. ki o?

Türetilmiş kavramlar

• وَمَا‎ (vemā), مِمَّا‎ (mimmā), مَاذَا‎ (māẕā), فَمَا‎ (femā), بِمَا‎ (bimā)

Bağlaç

مَا (mā)

1. -diği müddetçe

Belirteç

مَا (mā)

1. -diğinde
2. her ne zaman olursa
3. kadarıyla, olduğu kadar
4. (O) nasıl …! (çıkma hâliyle beraber belirtme hâli)

İlgeç

مَا (mā)

1. değil

Olumsuz Arapça edatlar [değiştir]
مَا (mā)	لَيْسَ‎ (leyse)	لَن‎ (len)	لَم‎ (lem)	لَا‎ (lā)

Farsça

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /maː/

Adıl

ما (مَا)

1. (Dari ağzı) biz

Osmanlı Türkçesi

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈmaː/

Ad

ما (mâ)

1. su

Çekimleme

ما‎ (mâ) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	ما‎ mâ	مالر‎ mâlar
belirtme	مایی‎ mâyı	مالری‎ mâları
yönelme	مایه‎ mâya	مالره‎ mâlara
bulunma	ماده‎ mâda	مالرده‎ mâlarda
ayrılma	مادن‎ mâdan	مالردن‎ mâlardan
tamlayan	مانڭ‎ mânın	مالرڭ‎ mâların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	مام‎ mâm	مالرم‎ mâlarım
2. tekil (senin)	ماڭ‎ mân	مالرڭ‎ mâların
3. tekil (onun)	ماسی‎ mâsı	مالری‎ mâları
1. çoğul (bizim)	مامز‎ mâmız	مالرمز‎ mâlarımız
2. çoğul (sizin)	ماڭز‎ mânız	مالرڭز‎ mâlarınız
3. çoğul (onların)	ماسی‎ mâsı مالری‎ mâları

Köken

Arapça مَاء‎ (māʾ)

Adıl

ما (mâ)

1. biz

Köken

Farsça مَا‎