onur

Ayrıca bakınız: Onur

Türkçe

Köken

Fransızca honneur

Söyleniş

• Heceleme: o‧nur

Ad

onur (belirtme hâli onuru, çoğulu onurlar)

1. insanın kendine karşı duyduğu saygı, öz saygı
2. başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer

   Çokbilmiş görünmek, onuruna toz kondurmak istemez. - T. Buğra

Eş anlamlılar

• şeref
• (başkalarının gösterdiği saygının dayandığı kişisel değer): itibar
• (insanın kendine karşı duyduğu saygı): haysiyet, izzetinefis

Sözcük birliktelikleri

• (haysiyet, izzetinefis): onur belgesi, onur kıtası, onur kurulu, onur üyesi

Türetilmiş kavramlar

• onurca, onurken, onurla, onurlu, onursa, onursuz

Çeviriler

onur: haysiyet, izzetinefis

• Almanca: Ehre (de) d
• Azerice: heysiyyət (az)
• Çekçe: čest (cs) d
• Fince: kunnia (fi)
• Fransızca: honneur (fr)
• İngilizce: honour (en)
• Kürtçe: onur (ku)
• Macarca: tisztelet (hu)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "onur" maddesi