düşman

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: duşman

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

IPA(anahtar): dyʃˈman, dyʃmanˈlar
Heceleme: düş‧man

Köken[değiştir]

Osmanlı Türkçesi دشمن(düşmen) sözcüğünden alıntıdır. Osmanlı Türkçesi sözcük Farsça دشمن(doşmen) sözcüğünden alıntıdır.

[değiştir]

düşman (belirtme hâli düşmanı, çoğulu düşmanlar) -nı

  1. (toplum bilimi) birinin kötülüğünü isteyen, ondan nefret eden, ona zarar vermeye çalışan kişi, yağı, hasım, antagonist, dost karşıtı, adöv, adüv
    Ben ki dans salonlarına, barlara düşman bir adamımdır. - S. F. Abasıyanık
  2. birbirleriyle savaşan devletler ve bu devletlerin asker, sivil bütün uyrukları
    Biz toprağımızdan düşmanı atmaya mecburuz. - R. E. Ünaydın
  3. aralarında birbirleriyle çatışmaya varacak ölçüde anlaşmazlık olan taraflar
    Dostumuza güvenmeyelim de düşmanımıza mı güvenelim? - B. R. Eyuboğlu
  4. bir şeyi büyük ölçüde kullanıp tüketen kişi
    Ekmek düşmanı.
  5. (mecaz) bazı şeylerden nefret eden, tiksinen kişi
    İçki düşmanı.

Deyimler[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Ön ad[değiştir]

düşman (karşılaştırma daha düşman, üstünlük en düşman)

  1. bir şeyin yaşamasına, barınmasına engel olan (güç]], tutum vb.

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Atasözleri[değiştir]