nefret

Türkçe

Köken

Arapça نَفْرَةٌ‎ (nefre(tun))

Söyleniş

Heceleme: nef‧ret

Ad

nefret (belirtme hâli nefreti, çoğulu nefretler)

[1] bir kimsenin kötülüğünü, mutsuzluğunu istemeye yönelik duygu

[2] tiksinme, tiksinti

Örnekler

[2] Şimdi bu satırlarımı hiddetle, nefretle, iç bulantısı ile yazıyorum. - A. Gündüz

[2] Akşamları taraçada toplanan ev halkını gizli gizli tetkik ederken dedikoducu kadınları büsbütün menfur buluyordum. - K. Bilbaşar

Deyimler

nefret duymak, nefret etmek, nefret uyandırmak

Türetilmiş kavramlar

[1, 2] menfur, nefretçe, nefretken, nefretle, nefretli, nefretse, nefretsiz

Çeviriler

çeviriler

• İngilizce: loathing (en)
• Tatarca: näfrät (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "nefret" maddesi