yedek

Türkçe

Köken

Türkçe

Ad

yedek (belirtme hâli yedeği, çoğulu yedekler)

1. yularından çekilerek götürülen boş binek hayvanı
   • Osman Cemal KAYGILI, 2007 İstanbul'da Semai Kahveleri ve Meydan Şairleri, sayfa 48 , Merkez Kitapçılık

     "Tam Galata Köprüsü'nden geçerken Perişan Halil' in yedeğindeki gürbüz dana oradan anası, ablası ile geçmekte olan sekiz-on yaşlarında bir çocuğun koluna hızlıca boynuz yapıştırmış, çocuk da feryadı salıvermiş."

2. hayvanı yedeğe alan ip, yular
3. (edebiyat) redif

Ön ad

yedek (karşılaştırma daha yedek, üstünlük en yedek)

1. gereğinde kullanılmak için elde bulundurulan, asıl karşıtı
2. gereğinde kullanılmak için fazladan bulundurulan, ayrılmış olan
   • Demir çekme kapının yedek anahtarını ona armağan edip usulca cebine soktu. - L. Tekin

Deyimler

boş yedek, geçerli yedek, yedek akçe, yedek almaç, yedek anamal, yedek iz, yedek parça, yedek takım yedek lastik, yedek parça, yedek subay

Çeviriler

isim

• Fince: vastike (fi)

Çeviriler

sıfat

• Fince: vara- (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yedek" maddesi

Çağatayca

Ad

1. yedekdaş, mâyetde giden redif şeyler, hususen at yedeyi, yetik