yedek

Türkçe

Ad

yedek (belirtme hâli yedeği, çoğulu yedekler) yedek -ği

[1] yularından çekilerek götürülen boş binek hayvanı

[2] hayvanı yedeğe alan ip, yular

[3] (edebiyat) redif

Köken

Türkçe

Deyimler

boş yedek, geçerli yedek, yedek akçe, yedek almaç, yedek anamal, yedek iz, yedek parça, yedek takım

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "yedek"

Çeviriler

• Fince: vastike (fi)

Ön ad

yedek (karşılaştırma daha yedek, üstünlük en yedek)

[1] gereğinde kullanılmak için elde bulundurulan, asıl karşıtı

[2] gereğinde kullanılmak için fazladan bulundurulan, ayrılmış olan

Demir çekme kapının yedek anahtarını ona armağan edip usulca cebine soktu. - L. Tekin

Deyimler

yedek lastik, yedek parça, yedek subay

Çeviriler

• Fince: vara- (fi)

Çağatayca

Ad

[1] yedekdaş, mâyetde giden redif şeyler, hususen at yedeyi, yetik