yaman

Ayrıca bakınız: Yaman

Türkçe

Ön ad

[1] güç, etki veya beceri bakımından alışılmışın üzerinde olan (kimse)

Sen yaman bir inkılapçı olacaksın Yıldız. - A. Gündüz

[2] kötü, korkulan (kimse)

[3] alışılmadık, olağanın dışında

Köhne çatısı yaman bir gürültü ile birdenbire sarsıldı. - E. E. Talu

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Çeviriler

• Fince: hurja (fi)

Atasözleri

Kurdun adı yaman çıkmış, tilki vardır baş keser

Yaman komşu, yaman avrat, yaman at; birinden göç, birin boşa, birin sat

Azerice

Ad

yaman

[1] kötü

[2] huysuz

Çağatayca

Ad

[1] kötü, fena, bed

Kumanca

Ön ad

[1] kötü

[2] fena

Tatarca

Ön ad

[1] çirkin, berbat

[2] kötü, fena

Kırım Tatarca

Ön ad

[1] kötü, fena

[2] güçlü

[2] zorlu

Kaynakça

• Aytaç, Kemal (1992). Kuman Lehçesi Sözlüğü - Codex Cumanicus'un Türkçe Sözlük Dizini. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. ISBN 975-17-1026-X.