ağu

Türkçe

Köken

Eski Türkçe ağı‎ (ağı)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /a.ˈ‿u/
• Heceleme: a‧ğu

Ad

ağu (belirtme hâli ağunu, çoğulu ağular) ağu -su

1. (halk ağzı, zehirler) zehir

   Elinde sükkeri ayruğa sunup / Ağuyu kendi yutmaktır, adı aşk. — Eşrefoğlu Rûmî, Adı aşk şiirinden

Çekimleme

ağu adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		ağu	ağular
belirtme		ağunu	ağuları
yönelme		ağuna	ağulara
bulunma		ağunda	ağularda
ayrılma		ağundan	ağulardan
tamlayan		ağunun	ağuların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	ağum	ağularım
	belirtme	ağumu	ağularımı
	yönelme	ağuma	ağularıma
	bulunma	ağumda	ağularımda
	ayrılma	ağumdan	ağularımdan
	tamlayan	ağumun	ağularımın
2. tekil	yalın	ağun	ağuların
	belirtme	ağunu	ağularını
	yönelme	ağuna	ağularına
	bulunma	ağunda	ağularında
	ayrılma	ağundan	ağularından
	tamlayan	ağunun	ağularının
3. tekil	yalın	ağusu	ağuları
	belirtme	ağusunu	ağularını
	yönelme	ağusuna	ağularına
	bulunma	ağusunda	ağularında
	ayrılma	ağusundan	ağularından
	tamlayan	ağusunun	ağularının
1. çoğul	yalın	ağumuz	ağularımız
	belirtme	ağumuzu	ağularımızı
	yönelme	ağumuza	ağularımıza
	bulunma	ağumuzda	ağularımızda
	ayrılma	ağumuzdan	ağularımızdan
	tamlayan	ağumuzun	ağularımızın
2. çoğul	yalın	ağunuz	ağularınız
	belirtme	ağunuzu	ağularınızı
	yönelme	ağunuza	ağularınıza
	bulunma	ağunuzda	ağularınızda
	ayrılma	ağunuzdan	ağularınızdan
	tamlayan	ağunuzun	ağularınızın
3. çoğul	yalın	ağusu ağuları
	belirtme	ağusunu ağularını
	yönelme	ağusuna ağularına
	bulunma	ağusunda ağularında
	ayrılma	ağusundan ağularından
	tamlayan	ağusunun ağularının

Eş anlamlılar

• ağı

Türetilmiş kavramlar

• ağuca, ağucu, ağucuk, ağulu, ağusuz, ağuyken, ağuyla, ağuysa

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ağu" maddesi

Çağatayca

Ad

1. (zehirler) sem, zehir

Tatarca

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Ad

ağu

1. sızıntı
2. (zehirler) ağı, ağu, zehir

Eylem

ağu

1. sızmak