nakış

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi نقش‏ (nakş), Arapça نَقْش‏ (naḳş).

Ad

nakış (belirtme hâli nakşı, çoğulu nakışlar)

1. (sanat) genellikle kumaş üzerine renkli iplikler veya sırma ve sim kullanarak elle, makineyle yapılan işleme, el işi, ince iş

   Kilimi kilim yapan özelliklerden biri de nakış aralarındaki boşlukların düzenidir. - Bedri Rahmi Eyuboğlu

2. özellikle duvar ve tavanları süslemek için yapılan resim

   Bu hatlar, bu çiniler, bu nakışlar olmasa bu abideler de olmazdı. - Orhan Seyfi Orhon

3. (müzik) beste ve semainin, dört yerine iki haneli olanı
4. hile

Çekimleme

nakış adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	nakış	nakışlar
belirtme	nakşı	nakışları
yönelme	nakşa	nakışlara
bulunma	nakışta	nakışlarda
ayrılma	nakıştan	nakışlardan
tamlayan	nakşın	nakışların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	nakşım	nakışlarım
2. tekil (senin)	nakşın	nakışların
3. tekil (onun)	nakşı	nakışları
1. çoğul (bizim)	nakşımız	nakışlarımız
2. çoğul (sizin)	nakşınız	nakışlarınız
3. çoğul (onların)	nakşı nakışları

Çeviriler

el işi

• Azerice: naxış (az)
• Fince: kirjailu (fi)
• İsveççe: frodyr (sv)

• Kürtçe: nexş (ku)

hile — bakınız hile

Atasözleri

• Halıda nakış bir gerek
• Yanlış da bir nakış

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "nakış"