semai

Türkçe

semai (belirtme hâli semaini, çoğulu semailer)

[1] (edebiyat) Halk şiirinde hecenin sekizli ölçüsüyle koşma biçiminde tertip edilip özel bir ezgi ile söylenen, genellikle doğa, güzellik ve ayrılık temalarını işleyen şiirler.

[2] (edebiyat) Aruz ölçüsünün "mefâilün mefâilün mefâilün mefâilün" kalıbıyla yazılan ve özel bir beste ile okunan aşık edebiyatı ürünü

[3] (müzik) Klasik Türk müziğinde iki basit usulden biri.

semai (karşılaştırma daha semai, üstünlük en semai)

[1] Bir kurala bağlı olmayıp ancak işitmekle öğrenilen (söz).