huzur

Türkçe

Köken

Arapça حُضُور‎ (ar) (ḥuḍūr)

Ad

huzur (belirtme hâli huzuru, çoğulu huzurlar)

1. (ruh bilimi) dirlik, baş dinçliği, gönül rahatlığı, rahatlık, erinç

   Fakat böyle bir zevk ve huzurun devam ve bekası olamaz. - N. F. Kısakürek

2. ön, yan, kat, makam, yamaç

   Ertesi sabah tutukluyu huzuruna çağırtıp ona düşüncesini söylediğinde hiç beklemediği bir karşılık aldı. - İ. O. Anar

3. (artık kullanılmayan sözcükler) bir yerde bulunma

   Bu sorunun konuşulması için sizin huzurunuz şarttır.

4. (artık kullanılmayan sözcükler) padişah katı

   Huzura çıkmak.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "huzur"

Çeviriler

• Arapça: حُضُور‎ (ar) (ḥuḍūr)
• Azerice: dinçlik (az), rahatlıq (az)
• Farsça: حضور‎ (fa)
• Fince: läsnäolo (fi)
• Fransızca: présence (fr) d
• İngilizce: presence (en)
• İtalyanca: presenza (it) d

• Karaçay Balkarca: kat (krc), tınım (krc)
• Kırgızca: beypildik (ky), jırgaldık (ky), tınçtık (ky)
• Özbekçe: huzur (uz)
• Tatarca: xozur (tt)

Osmanlı Türkçesi

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Osmanlı Türkçesi alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. hazır olma, mevcut bulunma
2. hürmet edilmesi lazım gelen kimsenin yanında olma
3. (din) İbadetden sonra meydana gelen rahatlık, gönül ferahlığı