bil

Türkçe

Ad

bil (belirtme hâli bili, çoğulu biller)

[1] (halk ağzı) (Ankara) bel

Kaynakça

• Ankara Valiliği
• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Çağatayca

Ad

[1] kemer, meyan kemergah

Danca

Ad

[1] (kara ulaşımı, taşıtlar) araba, oto, otomobil, makine

İsveççe

Ad

bil: çekim	tekil	tekil	çoğul	çoğul
ortak	belirsiz	belirli	belirsiz	belirli
yalın	(en) bil	bilen	bilar	bilarna
tamlayan	bils	bilens	bilars	bilarnas

[1] (kara ulaşımı, taşıtlar) araba, oto, otomobil, makine

Norveççe

Ad

[1] (kara ulaşımı, taşıtlar) araba, oto, otomobil, makine

Somalice

Ad

[1] ay

Tatarca

Ad

[1] bel

Türkmence

Ad

[1] Bel