bilen

Türkçe

Ad

bilen (belirtme hâli bileni, çoğulu bilenler)

1. Bir şeyi bilme durumunda olan

Söyleniş

IPA^(anahtar): /biˈlen/, çoğulu IPA^(anahtar): /bilenˈleɾ/

Heceleme

Heceleme: bi‧len

Karşıt anlamlılar

1. bilmeyen

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Wissender (de) e, Wissende (de) d
• İngilizce: knower (en)

Örnekler

1. „Yoksa o, gece saatlerinde secde ederek ve ayakta durarak ibadet eden, ahiretten sakınan ve Rabbinin rahmetini uman gibi midir? De ki: 'Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu? Doğrusu ancak akıl sahipleri öğüt alırlar.'“

Türetilmiş kavramlar

1. bilenle, bilenli, bilense, bilensiz

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "bilen" maddesi

Eylem

bilen

1. bilenmek (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

Söyleniş

IPA^(anahtar): /biˈlen/

Heceleme

Heceleme: bi‧len

Karşıt anlamlılar

1. bilenme

İsveççe

Ad

bilen

1. bil'in belirli hâli

Türkmence

Edat

bilen

1. ile