alaylı
Türkçe[düzenle]
Ad[düzenle]
| Durum | Tekil | Çoğul |
|---|---|---|
| Yalın | alaylı | alaylılar |
| Belirtme (-i) | alaylıyı | alaylıları |
| Yönelme (-e) | alaylıya | alaylılara |
| Bulunma (-de) | alaylıda | alaylılarda |
| Çıkma (-den) | alaylıdan | alaylılardan |
| Tamlayan | alaylının | alaylıların |
alaylı -sı
- [1] (askeriye) erlikten yetişmiş, askerî okullarda okumadan başarı gösterip rütbe alan ve yükselen subay
Kaynakça
- Türk Dil Kurumu: "alaylı"
Türk lehçeleri
Çeviriler
Ön ad[düzenle]
- [1] gerekli okul eğitimini görmeden kendini yetiştirmiş olan, mektepli karşıtı
- [2] alay edici, küçümseyici, müstehzi
- Sesi alaylı bir ahenkle kadının kulaklarına çarptı. - M. C. Kuntay
- [3] gösterişli, görkemli, debdebeli
- Düriye'min güğümleri kalaylı. Fistan giymiş, etekleri alaylı. - Halk türküsü
Türk lehçeleri
Çeviriler
