rütbe

Türkçe

Ad

rütbe (belirtme hâli rütbeyi, çoğulu rütbeler) rütbe -si

[1] mertebe, derece, paye

Müfit vatandaş yetiştirmenin kutsi zevki de her rütbenin, her zevkin fevkinde değil midir? - E. İ. Benice

[2] subay, astsubay ve polislerin sahip olduğu derece, mevki

Ben de nişancı taburunun subaylarını rütbeleriyle, isimleriyle bilirdim. - N. Cumalı

Köken

Arapça

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "rütbe"

Türk lehçeleri

• Özbekçe: daraja (uz), martaba (uz), unvon (uz)
• Türkmence: çin (tk)

Çeviriler

• Almanca: Dienstgrad (de) e
• Arapça: رتبة‏‎ (ar) d
• Fince: arvoaste (fi)
• İngilizce: rank (en)