ahmak

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi احمق‎ (ahmak) Bu Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça ح م ق‎ (ḥ m ḳ) kökünden gelen أَحْمَق‎ (ʾaḥmaḳ, “aptal, deli”) sözcüğünden alıntıdır. Bu Arapça sözcük حَمُقَ‎ (ḥamuḳa) eyleminden türemiş ön addır.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): ahˈmac
• Lütfen bir dil kodu girin.

Ön ad

ahmak (karşılaştırma daha ahmak, üstünlük en ahmak)

1. aklını gereği gibi kullanamayan

   En doğru, en yüksek fikir, bir cahil veya ahmağın elinde gülünç, değersiz bir hâle gelebilir. - Mehmet Kaplan

Eş anlamlılar

• bön
• budala
• aptal

Türetilmiş kavramlar

• ahmakâne
• ahmakça
• ahmaklaşmak
• ahmaklık

Sözcük birliktelikleri

• ahmak ıslatan

Atasözleri

• Ahmak gelin yengeyi halayığı sanır
• Ahmak misafir ev sahibini ağırlar

Çeviriler

aklını gereği gibi kullanmayan

• Almanca: dumm (de)
• Arapça: أَحْمَقْ‎ (ar) (ʾaḥmaḳ) [aħmaq]
• Fince: hölmö (fi)
• İngilizce: idiot (en)
• Gagavuzca: ahmak (gag)
• İsveççe: dum (sv)

• Kırgızca: akmak (ky)
• Kürtçe: ehmeq (ku)
• Norveççe: dum (no)
• Pali dili: manda (pi)

Kaynakça

• Nişanyan Sözlük: "ahmak"
• Türk Dil Kurumu: "ahmak"

Gagavuzca

Köken

Arapça أَحْمَق‎ (ʾaḥmaḳ).

Ön ad

ahmak

1. ahmak

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki