إن
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Arapça[değiştir]
Köken 1[değiştir]
- Ana Semitik dili *šim sözcüğünden.
Söyleniş[değiştir]
Bağlaç[değiştir]
إِنْ (ʾin)
- eğer, … ise, şayet (mümkün olan)
- إِنْ تَدْرُسْ تَنْجَحْ — Öğretilirse başarır.
- إِن أَحْبَبْتَنِي — Beni seversen
- إِن تُحْبِبْنِي — Beni seversen
- إِن شَاءَ ٱللّٰه — İnşallah (Allah isterse)
Açıklamalar[değiştir]
- Normâlde yerine getirilebilecek şartlar içindir. Gerçeğe zıt şartlar için لَوْ (lev) kullanılır. Geçmiş zaman veya emir kipiyle kullanılırsa da her iki hâlde de şimdiki zaman manasındadır.
Köken 2[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
İlgeç[değiştir]
إِنَّ (ʾinne)
- aslında, (bazen 'doğrusu' diye de tercüme edilir)
- şu (alakalı fiilden isim قَوْل (ḳavl, “söyledi”)'den sonra)
Açıklamalar[değiştir]
- إِنَّ (ʾinne) edatını kullanan özne belirtme hâlinde olur.
Çekimleme[değiştir]
Çekimlemiş biçimler
asıl biçim | إِنَّ (ʾinne) | ||||
---|---|---|---|---|---|
kişi adılları- biçimler dâhil |
tekil | ikil | çoğul | ||
eril | dişil | genel | eril | dişil | |
birinci kişi | إِنِّي / إِنِّيَ / إِنَّنِي / إِنَّنِيَ (ʾinnī / ʾinniye / ʾinnenī / ʾinneniye) | إِنَّنَا / إِنَّا (ʾinnenā / ʾinnā) | |||
ikinci kişi | إِنَّكَ (ʾinneke) | إِنَّكِ (ʾinneki) | إِنَّكُمَا (ʾinnekümā) | إِنَّكُمْ (ʾinneküm) | إِنَّكُنَّ (ʾinnekünne) |
üçüncü kişi | إِنَّهُ (ʾinnehü) | إِنَّهَا (ʾinnehā) | إِنَّهُمَا (ʾinnehümā) | إِنَّهُمْ (ʾinnehüm) | إِنَّهُنَّ (ʾinnehünne) |