yar

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Yar, y ar, 'yar, yâr, yar-, yär-, ƴar, þar

Türkçe[değiştir]

Söyleniş[değiştir]

[değiştir]

yar (belirtme hâli yarı, çoğulu yarlar)

  1. uçurum
    Aşağıda daimî akislerle seslenen gürültülü, derin yarlar tehlike hissini kalbimizden ayırmıyordu. — H. S. Tanrıöver

Çekimleme[değiştir]

Atasözleri[değiştir]

Deyimler[değiştir]

Kelime birliktelikleri[değiştir]

Türetilmiş kavramlar[değiştir]

Çeviriler[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Bretonca[değiştir]

[değiştir]

yar

  1. (sülüngiller, tavuksular) tavuk

Kaynakça[değiştir]

  • Etymological Dictionaries - Andras Rajki
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Çağatayca[değiştir]

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

[değiştir]

  1. yarılmış, uçurum, varta, haviye, yer
  2. ceri, refik, dost
  3. mahlut

Gagavuzca[değiştir]

Köken[değiştir]

Eski Türkçe

[değiştir]

yar

  1. yar

Tatarca[değiştir]

[değiştir]

yar

  1. yaka, kıyı
  2. yar, sevgili
  3. yar, uçurum