ruhani

Türkçe

Köken

Arapça

Ön ad

1. (artık kullanılmayan sözcükler, felsefe) ruhla ilgili

   Ruhani bir cazibe Turhan'ı türbeye çekti. - A. H. Müftüoğlu

2. (din) din ve mezhep işlerini ele alan, bunlarla ilgili bulunan

   Muhterem hatun patrik meclisiyle ruhani meclisin nasihatlerini dinleyerek kızını, büyük emîre zevce olarak verdi. - F. R. Atay

3. (felsefe) dinle ilgili, dinî havası olan, manevi, cismani karşıtı

   Bunu artık ne pahasına ödersem ödeyeyim, duymuş olduğum bu ruhani haz, bana kâfidir. - A. Ş. Hisar

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "ruhani"

Türk lehçeleri

• Eski Türkçe: [Girdi?]tpos

Çeviriler

• Fince: henkinen (fi), hengellinen (fi), sielullinen (fi)

• Manksça [Girdi?]tpos