mezun

Türkçe

[me:·zun]

Ön ad

mezun (karşılaştırma daha mezun, üstünlük en mezun)

1. bir okulu bitirerek diploma almış

   Bu kitabı ilk okuduğumda, çiçeği burnunda bir fakülte mezunuydum. - A. Ağaoğlu

2. izin almış, izinli

   Vedia'dan öğrendim, seyahate çıkacakmışsınız, mezunmuşsunuz. - P. Safa

3. bir iş için yetki verilmiş, yetkili

   Bunu yapmaya mezun değilim.

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: məzun (az)
• Kürtçe: destûrdar (ku)
• Rusça: выпускник (ru) (vıpusknik)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "mezun" maddesi