meydan
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
meydan (belirtme hâli meydanı, çoğulu meydanlar)
- bulunulan yer ve çevresi, ortalık
- Kileri kilitlemezdi, paraları meydanda dururdu. — Ö. Seyfettin
- eğlence veya karşılaşma yeri, yarışma
- Şehir kapılarının önündeki meydanlarda davul zurna çalınıyor, cirit, bar oynanıyordu. — A. H. Tanpınar
- fırsat, imkân veya vakit
- (şehircilik) alan, saha
- Yüz binlerce asker sokakları, meydanları, kırları dolduruyordu. — Ö. Seyfettin
- (tasavvuf) Mevlevî tekkelerinde ayin yapılan yer
Çekimleme[değiştir]
meydan adının çekimi
Atasözleri[değiştir]
şehircilik
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
şehircilik
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "meydan" maddesi
Azerice[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: mey‧dan
Ad[değiştir]
meydan
Gagavuzca[değiştir]
Köken[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: mey‧dan
Ad[değiştir]
meydan
Kaynakça[değiştir]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki