meşgul

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi مشغول‎ sözcüğünden devralındı, Arapça مَشْغُول‎ (meşġūl) sözcüğünden. Bengalce মশগুল (môśgul) ile soydaş.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /meʃ.ɡul/
• Heceleme: meş‧gul

Ön ad

meşgul (karşılaştırma daha meşgul, üstünlük en meşgul)

1. bir işle uğraşan, iş görmekte olan

   Belediye doktoru, kışın kimya tecrübeleri ile meşguldü. — S. F. Abasıyanık

2. çalışır, kullanılır hâlde olan, dolu

   Telefon meşgul.

Türetilmiş kavramlar

• meşgul etmek, meşguliyet

Çeviriler

dolu

• Almanca: besetzt (az)
• Azerice: məşğul (az)
• Fince: puuhakas (fi), työllistetty (fi), varattu (fi)
• İngilizce: occupied (en)
• Rusça: занятый (ru) (zanyatıy), занимающийся (ru) (zanimayuşçiysya), оккупированный (ru) (okkupirovannıy)
• Tatarca: mäşgül (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "meşgul" maddesi