İçeriğe atla

kut

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: KUT, Kut, kút, kut-, кут, күт, ku̍t

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐱃 (q̊¹ut¹).

Söyleniş

[düzenle]

kut (belirtme hâli kutu, çoğulu kutlar)

  1. (Eski Türkler, tarih) Eski Türklerde tanrı tarafından hanlara verildiğine inanılan yönetme yetkisi sayesinde devlet idaresinde güç ve yetki bakımından sahip olunan üstün güç.
  2. (felsefe) mutluluk, saadet
  3. (mitoloji) ilahî bir kaynaktan gelen bereket, rahmet

Çekimleme

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Çeviriler

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Gagavuzca

[düzenle]

Köken

[düzenle]

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐱃 (q̊¹ut¹).

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: kut

kut

  1. kut

Kaynakça

[düzenle]
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.