kıyamet

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قیامت‏ (kıyâmet), Arapça قِيَامَة‏ (ḳiyāme).

Söyleniş

• IPA: /kɯjaːmet/
• Heceleme: kı·ya·met

Ad

kıyamet (belirtme hâli kıyameti, çoğulu kıyametler)

1. (din) tek tanrılı dinlerin inanışına göre dünyanın sonu ve bütün ölülerin dirilerek mahşerde toplanacağı zaman, hesap günü, kıyamet günü, mahşer günü
2. gürültülü karışıklık, gürültü patırtı
   • Bağırma, çağırma, kıyamet, polisler Mustafa'yı çalyaka götürürler. - Peyami Safa
3. büyük felaket, afet

Çekimleme

kıyamet adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	kıyamet	kıyametler
belirtme	kıyameti	kıyametleri
yönelme	kıyamete	kıyametlere
bulunma	kıyamette	kıyametlerde
ayrılma	kıyametten	kıyametlerden
tamlayan	kıyametin	kıyametlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	kıyametim	kıyametlerim
2. tekil (senin)	kıyametin	kıyametlerin
3. tekil (onun)	kıyameti	kıyametleri
1. çoğul (bizim)	kıyametimiz	kıyametlerimiz
2. çoğul (sizin)	kıyametiniz	kıyametleriniz
3. çoğul (onların)	kıyameti kıyametleri

Uğradığı değişimler

• Ermenice: ղիամաթ (łiamatʿ)

Benzer sözcükler

• kıyam

Sözcük birliktelikleri

• kıyamet kopmak
• kıyametleri koparmak
• kıyamet günü

İlgili Sözcükler

• (İslam): hesap günü, hüküm günü, karar günü, toplanma günü
• evren
• mahşer
• ölüm
• cennet, cehennem
• kabir
• münker, nekir
• berzah
• İsrafil, sur
• kıyamet alameti
• ahir zaman, mesih, mehdi, deccal

Atasözleri

• Biri yer biri bakar, kıyamet ondan kopar

Deyimler

• taş yağar kıyamet kopar

Çeviriler

dünyanın sonu

• Arapça: قِيَامَة‏‎ (ar) (ḳiyāme)
• Azerice: qiyamət (az)
• Fince: tuomiopäivä (fi)
• İngilizce: judgement day (en)
• İsveççe: domedag (sv)

• Osmanlı Türkçesi: قیامت‏ (kıyâmet)
• Tatarca: qiämät (tt)
• Türkmence: kyýaamat (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kıyamet"