kıyamet

Türkçe

Ad

kıyamet (belirtme hâli kıyameti, çoğulu kıyametler)

[1] (din) tek tanrılı dinlerin inanışına göre dünyanın sonu ve bütün ölülerin dirilerek mahşerde toplanacağı zaman, hesap günü, kıyamet günü, mahşer günü

[2] gürültülü karışıklık, gürültü patırtı

Bağırma, çağırma, kıyamet, polisler Mustafa'yı çalyaka götürürler. - P. Safa

[3] büyük felaket, afet

[kıya:met]

Köken

[1] Arapça

Atasözleri

[1] Biri yer biri bakar, kıyamet ondan kopar

Deyimler

taş yağar kıyamet kopar

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "kıyamet"

Türk lehçeleri

• Azerice: qiyamət (az)

• Tatarca: qiämät (tt)
• Türkmence: kyýaamat (tk)

Çeviriler

• Fince: tuomiopäivä (fi)
• İsveççe: domedag (sv)

Osmanlı Türkçesi

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Osmanlı Türkçesi alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

[1] Dünyanın yıkılıp harab olması. Her şeyin mahvolması. Dünyanın sonu ve mahşer meydanına bütün insanların dirilip toplanacağızaman

[2] büyük belâ

[3] fazla sıkıntı