aynasız

Türkçe

Köken

ayna + -sız

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "aynasız" maddesi

aynasız (belirtme hâli aynasızı, çoğulu aynasızlar)

Ad

1. (argo) polis

Söyleniş

IPA^(anahtar): ajnaˈsɯz, ajnasɯzˈlaɾ

Heceleme

Heceleme: ay‧na‧sız

Türetilmiş kavramlar

1. aynasızca, aynasızla, aynasızken, aynasızlı, aynasızsa, aynasızsız

Ön ad

       aynasız (karşılaştırma daha aynasız, üstünlük en aynasız)

1. aynası olmayan
2. hoşa gitmeyen, biçimsiz, çirkin, kötü, ters, yakışıksız

Söyleniş

IPA^(anahtar): ajnaˈsɯz

Heceleme

Heceleme: ay‧na‧sız

Karşıt anlamlılar

1. aynalı

Çeviriler

çeviriler

Örnekler

1. Aynasız arabayla yola çıkınca yolculuğu pek uzun sürmedi: Birkaç kilometre sonra polis durdurup ehliyetini elinden aldı.