ahit
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Köken[düzenle]
Osmanlı Türkçesi, عهد (ahd), Arapça عَهْد (ʿahd)
Ad[düzenle]
ahit (belirtme hâli ahdi, çoğulu ahitler)
- kendi kendine söz vererek bir işi üzerine alma, ant
- Ahdim olsun, bu işi yapacağım.
- antlaşma
- (artık kullanılmayan sözcükler) devir, zaman
Çekimleme[düzenle]
ahit adının çekimi
| tekil | çoğul | |
|---|---|---|
| yalın | ahit | ahitler |
| belirtme | ahdi | ahitleri |
| yönelme | ahde | ahitlere |
| bulunma | ahitte | ahitlerde |
| ayrılma | ahitten | ahitlerden |
| tamlayan | ahdin | ahitlerin |
| iyelik | ||
| tekil | çoğul | |
| 1. tekil (benim) | ahdim | ahitlerim |
| 2. tekil (senin) | ahdin | ahitlerin |
| 3. tekil (onun) | ahdi | ahitleri |
| 1. çoğul (bizim) | ahdimiz | ahitlerimiz |
| 2. çoğul (sizin) | ahdiniz | ahitleriniz |
| 3. çoğul (onların) | ahdi ahitleri | |
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "ahit"
Çeviriler[düzenle]
|
