ant

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): [ˈɑn̪t̪ʰ], (çoğulu) antˈlaɾ

Heceleme: ant

Ad

ant (belirtme hâli andı, çoğulu antlar)

1. (hukuk) Tanrı'yı veya kutsal bilinen bir kişiyi, bir şeyi tanık göstererek bir olayı doğrulama, yemin, kasem
2. kendi kendine söz verme, ahit

   Andım var, bu işi yapacağım.

Deyimler

andını bozmak, ant içmek, ant içmiş, ant olsun, ant verdirmek, ant vermek

Türetilmiş kavramlar

• antça, antçı, antçık, antken, antla, antlı, antsa, antsı, antsız

Çeviriler

çeviriler

• Azerice: and (az)
• Eski Türkçe: and‎ (otk) (and), kirtü‎ (otk) (kirtü)
• Fince: vala (fi), toimeksianto (fi)
• İngilizce: vow (en), oath (en)
• Karaçay Balkarca: ant (krc)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ant" maddesi

Çağatayca

Ad

1. and, kasem, ahd-i peyman, sükende

İngilizce

Ad

ant

1. (böcekler, karıncalar) karınca

Karaçay Balkarca

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. (hukuk) yemin, ant

Kumanca

Ad

ant

1. (hukuk) yemin, ant

Tatarca

Ad

ant

1. (hukuk) yemin, ant

Türkmence

Ad

ant

1. (hukuk) yemin, ant