دون

Arabic

Köken 1

د ن و‎ (d-n-v)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /duːn/

Ön ad

دُون (dūn)

1. âdî, alt, aşağılık

Çekimleme

دُون (dūn) ön ad çekimi

tekil	eril		dişil
	basit tekil munsarıf		—
	belirsiz	belirli	belirsiz	belirli
ölçüsüz	دُون dūn	الدُّون‎ ed-dūn	—	—
yalın	دُونٌ dūnün	الدُّونُ‎ ed-dūnü	—	—
belirtme	دُونًا‎ dūnen	الدُّونَ‎ ed-dūne	—	—
tamlayan	دُونٍ dūnin	الدُّونِ‎ ed-dūni	—	—
ikil	eril		dişil
	belirsiz	belirli	belirsiz	belirli
ölçüsüz	—	—	—	—
yalın	—	—	—	—
belirtme	—	—	—	—
tamlayan	—	—	—	—
çoğul	eril		dişil
	—		—
	belirsiz	belirli	belirsiz	belirli
ölçüsüz	—	—	—	—
yalın	—	—	—	—
belirtme	—	—	—	—
tamlayan	—	—	—	—

Belirteç

دون (alfabe çevirisi gerekiyor) (دُونُ)

1. alt

   zıt anlamlısı: فَوْقُ‎ (fevḳu)

Köken 2

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /duː.na/

Edat

دُونَ (dūne)

1. alt
2. arkasında
3. daha az
4. hariç, -sız/-siz
5. ondan başka

Çekimleme

    Çekimlemiş biçimler

asıl biçim					دُونَ (dūne)
kişi adılları- biçimler dâhil	tekil		ikil	çoğul
	eril	dişil	genel	eril	dişil
birinci kişi	دُونِي‎ (dūnī)			دُونَنَا‎ (dūnenā)
ikinci kişi	دُونَكَ‎ (dūneke)	دُونَكِ‎ (dūneki)	دُونَكُمَا‎ (dūnekümā)	دُونَكُمْ‎ (dūneküm)	دُونَكُنَّ‎ (dūnekünne)
üçüncü kişi	دُونَهُ‎ (dūnehü)	دُونَهَا‎ (dūnehā)	دُونَهُمَا‎ (dūnehümā)	دُونَهُمْ‎ (dūnehüm)	دُونَهُنَّ‎ (dūnehünne)

Türetilmiş kavramlar

• بِدُونِ‎ (bidūni) ،مِنْ دُونِ‎ (min dūni)

Ek okumalar

• Al-Shamsan, Abo Aws (2016). أحكام ‹دون› ودلالاتها السياقية.

Köken 3

دِيوَان‎ (dīvān, “kayıt”).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /daw.wa.na/

Eylem

دَوَّنَ (devvene) II, geniş zaman يُدَوِّنُ‎‎ (yüdevvinü)

1. kaydetmek, not almak

Çekimleme

دَوَّنَ

çekimi (biçim-II sahih)

mastar الْمَصْدَر						تَدْوِين‎ tedvīn
ism-i fail اِسْم الْفَاعِل						مُدَوِّن‎ müdevvin
ism-i meful اِسْم الْمَفْعُول						مُدَوَّن‎ müdevven
etken eylem الْفِعْل الْمَعْلُوم
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	دَوَّنْتُ‎ devventü	دَوَّنْتَ‎ devvente	دَوَّنَ devvene		دَوَّنْتُمَا‎ devventümā	دَوَّنَا‎ devvenā		دَوَّنَّا‎ devvennā	دَوَّنْتُمْ‎ devventüm	دَوَّنُوا‎ devvenū
	dişil		دَوَّنْتِ‎ devventi	دَوَّنَتْ‎ devvenet			دَوَّنَتَا‎ devvenetā			دَوَّنْتُنَّ‎ devventünne	دَوَّنَّ devvenne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُدَوِّنُ‎ ʾüdevvinü	تُدَوِّنُ‎ tüdevvinü	يُدَوِّنُ‎ yüdevvinü		تُدَوِّنَانِ‎ tüdevvināni	يُدَوِّنَانِ‎ yüdevvināni		نُدَوِّنُ‎ nüdevvinü	تُدَوِّنُونَ‎ tüdevvinūne	يُدَوِّنُونَ‎ yüdevvinūne
	dişil		تُدَوِّنِينَ‎ tüdevvinīne	تُدَوِّنُ‎ tüdevvinü			تُدَوِّنَانِ‎ tüdevvināni			تُدَوِّنَّ‎ tüdevvinne	يُدَوِّنَّ‎ yüdevvinne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُدَوِّنَ‎ ʾüdevvine	تُدَوِّنَ‎ tüdevvine	يُدَوِّنَ‎ yüdevvine		تُدَوِّنَا‎ tüdevvinā	يُدَوِّنَا‎ yüdevvinā		نُدَوِّنَ‎ nüdevvine	تُدَوِّنُوا‎ tüdevvinū	يُدَوِّنُوا‎ yüdevvinū
	dişil		تُدَوِّنِي‎ tüdevvinī	تُدَوِّنَ‎ tüdevvine			تُدَوِّنَا‎ tüdevvinā			تُدَوِّنَّ‎ tüdevvinne	يُدَوِّنَّ‎ yüdevvinne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُدَوِّنْ‎ ʾüdevvin	تُدَوِّنْ‎ tüdevvin	يُدَوِّنْ‎ yüdevvin		تُدَوِّنَا‎ tüdevvinā	يُدَوِّنَا‎ yüdevvinā		نُدَوِّنْ‎ nüdevvin	تُدَوِّنُوا‎ tüdevvinū	يُدَوِّنُوا‎ yüdevvinū
	dişil		تُدَوِّنِي‎ tüdevvinī	تُدَوِّنْ‎ tüdevvin			تُدَوِّنَا‎ tüdevvinā			تُدَوِّنَّ‎ tüdevvinne	يُدَوِّنَّ‎ yüdevvinne
emir الْأَمْر	eril		دَوِّنْ devvin			دَوِّنَا‎ devvinā				دَوِّنُوا‎ devvinū
	dişil		دَوِّنِي‎ devvinī							دَوِّنَّ devvinne
edilgen eylem الْفِعْل الْمَجْهُول
		tekil الْمُفْرَد				ikil الْمُثَنَّى			çoğul الْجَمْع
		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		2. kişi الْمُwخَاطَب	3. kişi الْغَائِب		1. kişi الْمُتَكَلِّم	2. kişi الْمُخَاطَب	3. kişi الْغَائِب
geçmiş zaman الْمَاضِي	eril	دُوِّنْتُ‎ düvvintü	دُوِّنْتَ‎ düvvinte	دُوِّنَ düvvine		دُوِّنْتُمَا‎ düvvintümā	دُوِّنَا‎ düvvinā		دُوِّنَّا‎ düvvinnā	دُوِّنْتُمْ‎ düvvintüm	دُوِّنُوا‎ düvvinū
	dişil		دُوِّنْتِ‎ düvvinti	دُوِّنَتْ‎ düvvinet			دُوِّنَتَا‎ düvvinetā			دُوِّنْتُنَّ‎ düvvintünne	دُوِّنَّ düvvinne
geniş zaman الْمُضَارِع	eril	أُدَوَّنُ‎ ʾüdevvenü	تُدَوَّنُ‎ tüdevvenü	يُدَوَّنُ‎ yüdevvenü		تُدَوَّنَانِ‎ tüdevvenāni	يُدَوَّنَانِ‎ yüdevvenāni		نُدَوَّنُ‎ nüdevvenü	تُدَوَّنُونَ‎ tüdevvenūne	يُدَوَّنُونَ‎ yüdevvenūne
	dişil		تُدَوَّنِينَ‎ tüdevvenīne	تُدَوَّنُ‎ tüdevvenü			تُدَوَّنَانِ‎ tüdevvenāni			تُدَوَّنَّ‎ tüdevvenne	يُدَوَّنَّ‎ yüdevvenne
geniş zaman mansub الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	eril	أُدَوَّنَ‎ ʾüdevvene	تُدَوَّنَ‎ tüdevvene	يُدَوَّنَ‎ yüdevvene		تُدَوَّنَا‎ tüdevvenā	يُدَوَّنَا‎ yüdevvenā		نُدَوَّنَ‎ nüdevvene	تُدَوَّنُوا‎ tüdevvenū	يُدَوَّنُوا‎ yüdevvenū
	dişil		تُدَوَّنِي‎ tüdevvenī	تُدَوَّنَ‎ tüdevvene			تُدَوَّنَا‎ tüdevvenā			تُدَوَّنَّ‎ tüdevvenne	يُدَوَّنَّ‎ yüdevvenne
geniş zaman meczum الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	eril	أُدَوَّنْ‎ ʾüdevven	تُدَوَّنْ‎ tüdevven	يُدَوَّنْ‎ yüdevven		تُدَوَّنَا‎ tüdevvenā	يُدَوَّنَا‎ yüdevvenā		نُدَوَّنْ‎ nüdevven	تُدَوَّنُوا‎ tüdevvenū	يُدَوَّنُوا‎ yüdevvenū
	dişil		تُدَوَّنِي‎ tüdevvenī	تُدَوَّنْ‎ tüdevven			تُدَوَّنَا‎ tüdevvenā			تُدَوَّنَّ‎ tüdevvenne	يُدَوَّنَّ‎ yüdevvenne

---

Osmanlı Türkçesi

Köken

Arapça

Ad

دون (dûn)

1. âdî, aşağılık
2. alt, aşağı

Çekimleme

دون‎ (dûn) adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	دون‎ dûn	دونلر‎ dûnlar
belirtme	دونی‎ dûnu	دونلری‎ dûnları
yönelme	دونه‎ dûna	دونلره‎ dûnlara
bulunma	دونده‎ dûnda	دونلرده‎ dûnlarda
ayrılma	دوندن‎ dûndan	دونلردن‎ dûnlardan
tamlayan	دونڭ‎ dûnun	دونلرڭ‎ dûnların
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	دونم‎ dûnum	دونلرم‎ dûnlarım
2. tekil (senin)	دونڭ‎ dûnun	دونلرڭ‎ dûnların
3. tekil (onun)	دونی‎ dûnu	دونلری‎ dûnları
1. çoğul (bizim)	دونمز‎ dûnumuz	دونلرمز‎ dûnlarımız
2. çoğul (sizin)	دونڭز‎ dûnunuz	دونلرڭز‎ dûnlarınız
3. çoğul (onların)	دونی‎ dûnu دونلری‎ dûnları