hukukçu
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi حقوقجو (hukuk + -çu).
Söyleniş[değiştir]
Ad[değiştir]
hukukçu (belirtme hâli hukukçuyu, çoğulu hukukçular), sahiplik şekli hukukçu -su
- (hukuk, meslekler) hukuku meslek edinen, hukukla uğraşan kimse
- eş anlamlısı: tüzeci (çok ender)
- Görsün bir hukukçuyu başından savmak kolay mı imiş! — M. Ş. Esendal
Çekimleme[değiştir]
hukukçu adının çekimi
Üst kavramlar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
meslek
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "hukukçu" maddesi
Ek okumalar[değiştir]
- Vikipedi'de Hukukçular