edinmek
Türkçe[değiştir]
Köken[değiştir]
- Osmanlı Türkçesi ایدنمك sözcüğünden devralındı, ایدینمك (edinmek) (edinme + -k).
Söyleniş[değiştir]
Eylem[değiştir]
edinmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi edinir)
- kendini bir şeye sahip kılmak, kendine sağlamak
- Başlangıçta ücretini düşük tutup el mahareti edindi. — İ. O. Anar
Çekimleme[değiştir]
edinmek eyleminin çekimi
Eş anlamlılar[değiştir]
Zıt anlamlılar[değiştir]
Alt kavramlar[değiştir]
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
Çeviriler[değiştir]
edinmek
|
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "edinmek" maddesi
Türkmence[değiştir]
Söyleniş[değiştir]
- Heceleme: e‧din‧mek
Eylem[değiştir]
edinmek
Kaynakça[değiştir]
- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.