uydurmak

Türkçe

Eylem

uydurmak -ur

Zaman	Kişi	Çekimli eylem
		Olumlu	Olumsuz
Belirli geçmiş	ben	uydurdum	uydurmadım
	sen	uydurdun	uydurmadın
	o	uydurdu	uydurmadı
	biz	uydurduk	uydurmadık
	siz	uydurdunuz	uydurmadınız
	onlar	uydurdu	uydurmadı
		uydurdular	uydurmadılar
Belirsiz geçmiş	ben	uydurmuşum	uydurmamışım
	sen	uydurmuşsun	uydurmamışsın
	o	uydurmuş	uydurmamış
	biz	uydurmuşuz	uydurmamışız
	siz	uydurmuşsunuz	uydurmamışsınız
	onlar	uydurmuş	uydurmamış
		uydurmuşlar	uydurmamışlar
Geniş zaman	ben	uydururum	uydurmam
	sen	uydurursun	uydurmazsın
	o	uydurur	uydurmaz
	biz	uydururuz	uydurmayız
	siz	uydurursunuz	uydurmazsınız
	onlar	uydurur	uydurmaz
		uydururlar	uydurmazlar
Şimdiki zaman	ben	uyduruyorum	uydurmuyorum
	sen	uyduruyorsun	uydurmuyorsun
	o	uyduruyor	uydurmuyor
	biz	uyduruyoruz	uydurmuyoruz
	siz	uyduruyorsunuz	uydurmuyorsunuz
	onlar	uyduruyor	uydurmuyor
		uyduruyorlar	uydurmuyorlar
Gelecek zaman	ben	uyduracağım	uydurmayacağım
	sen	uyduracaksın	uydurmayacaksın
	o	uyduracak	uydurmayacak
	biz	uyduracağız	uydurmayacağız
	siz	uyduracaksınız	uydurmayacaksınız
	onlar	uyduracak	uydurmayacak
		uyduracaklar	uydurmayacaklar

Anlamlar

[1] uymasını sağlamak

Gözlerini kilidi sökülmüş ve büyümüş anahtar deliğine uydurdu. - P. Safa

[2] hayal gücünden yararlanarak gerçek dışı bir şey söylemek, yakıştırmak

Terzinin kendi sözünü yanlış anlamış olduğu hikâyesini uydurmuş olmalıydı. - A. Ş. Hisar

[3] elde etmek, sağlamak, bulmak

[4] cinsel birleşmede bulunmak, becermek

Köken

(Türkçe)

Deyimler

ayak uydurmak

her sakala bir tarak uydurmak

Kaynaklar

• Türk Dil Kurumu: "uydurmak"

Türk Dilleri

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Çeviriler

     

{{fullurl:Şablon:{{{3}}}|action=edit}}

Fince: [1] tekaista (fi)