terim

Türkçe

Çekimli ad

[1] ter adının birinci tekil şahıs hâli.

Söyleniş

IPA: /ˈteɾim/

Heceleme

Heceleme: te·rim

Köken

Türkçe ter + -im

Ad

terim (belirtme hâli terimi, çoğulu terimler)

[1] bir bilim, sanat, meslek dalıyla veya bir konu ile ilgili özel ve belirli bir kavramı karşılayan kelime

[2] (mantık) geleneksel mantıkta özne veya yüklem

[3] (matematik) cebirsel bir anlatımda artı ('+') veya eksi ('-') işaretleri arasında bulunan parçalardan her biri

[4] (matematik) bir denklemde=işaretinin iki yanındaki anlatımlardan her biri

[5] (matematik) bir kesrin pay ve paydasından her biri

Söyleniş

IPA: /teˈɾim/

Heceleme

Heceleme: te·rim

Eş anlamlılar

[1] ıstılah

[4] had

Çeviriler

• Almanca: Begriff (de) e
• Arapça: إصطلاح‏‎ (ar) e

Fransızca: terme (fr) e

• İngilizce: term (en)
• İsveççe: aning (sv), begrepp (sv)

• Manksça [Girdi?]tpos
• Norveççe: begrep (no) n

Türk lehçeleri

• Azerice: termin (az)
• Eski Türkçe: [Girdi?]tpos

• Tatarca: atama (tt)

Örnekler

[1] Bazıları ise terimlerimizi milletlerarası esaslara bağlamak davasındadırlar. - F. R. Atay

Sözcük birliktelikleri

[*] bir terimli, büyük terim, çok terimli, iki terimli, küçük terim, orta terim, terim bilimi, terimler sistemi

Türetilmiş kavramlar

[1] terimce, terimci, terimcik, terimle, terimli, terimse, terimsi, terimsiz

Köken

Fransızca terme (fr)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "terim"
• Vikipedi'de terim