senin

Ayrıca bakınız: Senin, seniñ

Türkçe

Köken

sen + -in

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [sɛ.ˈnɪn]
• Heceleme: se‧nin

Adıl

senin

1. Sana ait

Türetilmiş kavramlar

• seninken, seninki, seninle, seninse

Çeviriler

senin

• Almanca: dein (de)
• İngilizce: your (de)
• İsveççe: din (sv)
• Norveççe: di (no)

Anagramlar

• sinen

Türkçe sahiplik zamirleri
adet	1. kişi	2. kişi	3. kişi
tekil	benim	senin	onun
çoğul	bizim bizlerin	sizin sizlerin	onların

Çağatayca

Söyleniş

• Heceleme: se‧nin

Ad

1. harba, mızrak

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

Zazaca

Farklı yazılışlar

• senên, senê, seni

Belirteç

senin

1. nasıl

   Perseno senin şeno şıro Estanbul. — İstanbul'a nasıl gidebileceğini soruyor.