mir

Ayrıca bakınız: mír

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

mir (belirtme hâli miri, çoğulu mirler)

1. (eskimiş) baş, kumandan, amir
2. bey
3. (monarşi) emîr

Çekimleme

mir adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		mir	mirler
belirtme		miri	mirleri
yönelme		mire	mirlere
bulunma		mirde	mirlerde
ayrılma		mirden	mirlerden
tamlayan		mirin	mirlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	mirim	mirlerim
	belirtme	mirimi	mirlerimi
	yönelme	mirime	mirlerime
	bulunma	mirimde	mirlerimde
	ayrılma	mirimden	mirlerimden
	tamlayan	mirimin	mirlerimin
2. tekil	yalın	mirin	mirlerin
	belirtme	mirini	mirlerini
	yönelme	mirine	mirlerine
	bulunma	mirinde	mirlerinde
	ayrılma	mirinden	mirlerinden
	tamlayan	mirinin	mirlerinin
3. tekil	yalın	miri	mirleri
	belirtme	miriyi	mirlerini
	yönelme	miriye	mirlerine
	bulunma	miride	mirlerinde
	ayrılma	miriden	mirlerinden
	tamlayan	mirinin	mirlerinin
1. çoğul	yalın	mirimiz	mirlerimiz
	belirtme	mirimizi	mirlerimizi
	yönelme	mirimize	mirlerimize
	bulunma	mirimizde	mirlerimizde
	ayrılma	mirimizden	mirlerimizden
	tamlayan	mirimizin	mirlerimizin
2. çoğul	yalın	miriniz	mirleriniz
	belirtme	mirinizi	mirlerinizi
	yönelme	mirinize	mirlerinize
	bulunma	mirinizde	mirlerinizde
	ayrılma	mirinizden	mirlerinizden
	tamlayan	mirinizin	mirlerinizin
3. çoğul	yalın	miri mirleri
	belirtme	miriyi mirlerini
	yönelme	miriye mirlerine
	bulunma	miride mirlerinde
	ayrılma	miriden mirlerinden
	tamlayan	mirinin mirlerinin

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "mir"

Sırp-Hırvatça

Ad

mir

1. (toplum bilimi) (Hırvat ağzı) barış, sulh

Slovence

Ad

mir

1. (toplum bilimi) barış, sulh

Zazaca

Ad

mir

1. hamur