mir

Ayrıca bakınız: mír

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

mir (belirtme hâli miri, çoğulu mirler)

1. (artık kullanılmayan sözcükler) baş, kumandan, amir
2. bey
3. (monarşi) emîr

Çekimleme

mir adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	mir	mirler
belirtme	miri	mirleri
yönelme	mire	mirlere
bulunma	mirde	mirlerde
ayrılma	mirden	mirlerden
tamlayan	mirin	mirlerin
iyelik
	tekil	çoğul
1. tekil (benim)	mirim	mirlerim
2. tekil (senin)	mirin	mirlerin
3. tekil (onun)	miri	mirleri
1. çoğul (bizim)	mirimiz	mirlerimiz
2. çoğul (sizin)	miriniz	mirleriniz
3. çoğul (onların)	miri mirleri

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "mir"

Sırp-Hırvatça

Ad

mir

1. (toplum bilimi) (Hırvat ağzı) barış, sulh

Slovence

Ad

mir

1. (toplum bilimi) barış, sulh

Zazaca

Ad

mir

1. hamur