komşu

Türkçe

Köken

Eski Türkçe konşı‎ (konşı) - koşnı‎ (koşnı, “konuş-mak”); “birlikte yakın yerlere konmak, yerleşmek”ten konuş-ı‎ (konuş-ı), o da konşı‎ (konşı), o da koñşı‎ (koñşı), o da koñşu‎ (koñşu), o da komşu‎ (komşu)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): [comˈʃʊ]
• Heceleme: kom‧şu

Ad

komşu (belirtme hâli komşuyu, çoğulu komşular) komşu -su

1. (sosyoloji) Binalardaki yakın olan kimselerin birbirine göre aldıkları isim

Çekimleme

komşu adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		komşu	komşular
belirtme		komşuyu	komşuları
yönelme		komşuya	komşulara
bulunma		komşuda	komşularda
ayrılma		komşudan	komşulardan
tamlayan		komşunun	komşuların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	komşum	komşularım
	belirtme	komşumu	komşularımı
	yönelme	komşuma	komşularıma
	bulunma	komşumda	komşularımda
	ayrılma	komşumdan	komşularımdan
	tamlayan	komşumun	komşularımın
2. tekil	yalın	komşun	komşuların
	belirtme	komşunu	komşularını
	yönelme	komşuna	komşularına
	bulunma	komşunda	komşularında
	ayrılma	komşundan	komşularından
	tamlayan	komşunun	komşularının
3. tekil	yalın	komşusu	komşuları
	belirtme	komşusunu	komşularını
	yönelme	komşusuna	komşularına
	bulunma	komşusunda	komşularında
	ayrılma	komşusundan	komşularından
	tamlayan	komşusunun	komşularının
1. çoğul	yalın	komşumuz	komşularımız
	belirtme	komşumuzu	komşularımızı
	yönelme	komşumuza	komşularımıza
	bulunma	komşumuzda	komşularımızda
	ayrılma	komşumuzdan	komşularımızdan
	tamlayan	komşumuzun	komşularımızın
2. çoğul	yalın	komşunuz	komşularınız
	belirtme	komşunuzu	komşularınızı
	yönelme	komşunuza	komşularınıza
	bulunma	komşunuzda	komşularınızda
	ayrılma	komşunuzdan	komşularınızdan
	tamlayan	komşunuzun	komşularınızın
3. çoğul	yalın	komşusu komşuları
	belirtme	komşusunu komşularını
	yönelme	komşusuna komşularına
	bulunma	komşusunda komşularında
	ayrılma	komşusundan komşularından
	tamlayan	komşusunun komşularının

Üst kavramlar

• insan

Atasözleri

binaları yakın olan kimseler

• Ev alma, komşu al
• Komşu boncuğunu çalan gece takınır
• Komşu ekmeği komşuya borçtur
• Komşu hakkı, Tanrı hakkı
• Komşu iti komşuya ürümez
• Komşu kızı almak, kalaylı kaptan su içmek gibidir
• Komşu komşunun külüne muhtaçtır

Türetilmiş kavramlar

• komşuca, komşucu, komşucuk, komşulu, komşuluk, komşusuz, komşuyken, komşuyla, komşuysa

Çeviriler

binaları yakın olan kimseler

• Afrikanca: buurman (af)
• Almanca: Nachbar (de) e, Nachbarin (de) d
• Arapça: جَار‎ (ar) e (cār)
• Aymaraca: utamasi (ay)
• Azerice: qonşu (az)
• Bulgarca: комшия (bg) e (komšija)
• Çekçe: soused (cs) e
• Ermenice: հարևան (hy) (harewan)
• Ersya dili: шабра (myv) (šabra)
• Eski Türkçe: konşı‎ (otk) (konşı), koşnı‎ (otk) (koşnı)
• Felemenkçe: buurman (nl)
• Fince: naapuri (fi)
• Fransızca: voisin (fr) e
• Galce: cymydog (cy)
• Hausaca: maƙwauci (ha)
• İngilizce: neighbor (en), neighbour (en)
• İspanyolca: vecino (es) e
• İsveççe: granne (sv) g
• İtalyanca: vicino (it) e
• Karaçay-Balkarca: honşu (krc), konşu (krc)
• Kürtçe:

  Kuzey Kürtçe: cînar (ku), cîran (ku)

  Soranice: جیران‎ (ckb) (cîran)

• Macarca: szomszéd (hu)
• Marathi dili: शेजारी (mr) (śejārī)
• Mari dili: пошкудо (mhr) (poškudo)
• Mokşa dili: шабра (mdf) (šabra)
• Norveççe:

  Bokmål: nabo (no) e

• Portekizce: vizinho (pt)
• Tatarca: kürşe (tt)

  Kırım Tatarcası: qomşu (crh)

• Türkmence: goňşy (tk)
• Udmurtça: бускель (udm) (buskelʹ)
• Yunanca:

  Modern Yunanca: γείτονας (el) (geítonas)

Ön ad

komşu (karşılaştırma daha komşu, üstünlük en komşu)

1. sınır ortaklığı bulunan

   Komşu bahçeler arasında da pek kullanılmayan yan kapılar vardı. - Ç. Altan

Eş anlamlılar

• mücavir

Çeviriler

sınır ortaklığı bulunan

• Almanca: Nachbar- (de)
• Fince: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• Gagavuzca: komşu (gag)
• İngilizce: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• İspanyolca: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.
• Kürtçe: Eğer biliyorsanız lütfen bir çeviri ekleyiniz.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "komşu"

Gagavuzca

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• Heceleme: kom‧şu

Ad

komşu

1. (sosyoloji) komşu