komşu
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Konu başlıkları
Türkçe[düzenle]
Köken[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
- Heceleme: kom·şu
Ad[düzenle]
komşu (belirtme hâli komşuyu, çoğulu komşular)
- (toplum bilimi) binalardaki yakın olan kimselerin birbirine göre aldıkları isim
Çekimleme[düzenle]
komşu adının çekimi
| tekil | çoğul | |
|---|---|---|
| yalın | komşu | komşular |
| belirtme | komşuyu | komşuları |
| yönelme | komşuya | komşulara |
| bulunma | komşuda | komşularda |
| ayrılma | komşudan | komşulardan |
| tamlayan | komşunun | komşuların |
| iyelik | ||
| tekil | çoğul | |
| 1. tekil (benim) | komşum | komşularım |
| 2. tekil (senin) | komşun | komşuların |
| 3. tekil (onun) | komşusu | komşuları |
| 1. çoğul (bizim) | komşumuz | komşularımız |
| 2. çoğul (sizin) | komşunuz | komşularınız |
| 3. çoğul (onların) | komşusu komşuları | |
Çeviriler[düzenle]
|
|
Atasözleri[düzenle]
- Ev alma, komşu al
- Komşu boncuğunu çalan gece takınır
- Komşu ekmeği komşuya borçtur
- Komşu hakkı, Tanrı hakkı
- Komşu iti komşuya ürümez
- Komşu kızı almak, kalaylı kaptan su içmek gibidir
- Komşu komşunun külüne muhtaçtır
Ön ad[düzenle]
komşu (karşılaştırma daha komşu, üstünlük en komşu)
- sınır ortaklığı bulunan, mücavir
- Komşu bahçeler arasında da pek kullanılmayan yan kapılar vardı. -Ç. Altan
Çeviriler[düzenle]
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumu: "komşu"
Gagavuzca[düzenle]
Köken[düzenle]
Ad[düzenle]
komşu
- (toplum bilimi) komşu
