gülmek

Türkçe

Eylem

gülmek -er

Zaman	Kişi	Çekimli eylem
		Olumlu	Olumsuz
Belirli geçmiş	ben	güldüm	gülmedim
	sen	güldün	gülmedin
	o	güldü	gülmedi
	biz	güldük	gülmedik
	siz	güldünüz	gülmediniz
	onlar	güldü	gülmedi
		güldüler	gülmediler
Belirsiz geçmiş	ben	gülmüşüm	gülmemişim
	sen	gülmüşsün	gülmemişsin
	o	gülmüş	gülmemiş
	biz	gülmüşüz	gülmemişiz
	siz	gülmüşsünüz	gülmemişsiniz
	onlar	gülmüş	gülmemiş
		gülmüşler	gülmemişler
Geniş zaman	ben	gülerim	gülmem
	sen	gülersin	gülmezsin
	o	güler	gülmez
	biz	güleriz	gülmeyiz
	siz	gülersiniz	gülmezsiniz
	onlar	güler	gülmez
		gülerler	gülmezler
Şimdiki zaman	ben	gülüyorum	gülmüyorum
	sen	gülüyorsun	gülmüyorsun
	o	gülüyor	gülmüyor
	biz	gülüyoruz	gülmüyoruz
	siz	gülüyorsunuz	gülmüyorsunuz
	onlar	gülüyor	gülmüyor
		gülüyorlar	gülmüyorlar
Gelecek zaman	ben	güleceğim	gülmeyeceğim
	sen	güleceksin	gülmeyeceksin
	o	gülecek	gülmeyecek
	biz	güleceğiz	gülmeyeceğiz
	siz	güleceksiniz	gülmeyeceksiniz
	onlar	gülecek	gülmeyecek
		gülecekler	gülmeyecekler

Anlamlar

[1] insanın hoşuna veya tuhafına giden olaylar ve durumlar karşısında, genellikle sesli bir biçimde duygusunu açığa vurmak

O ne söylese sinirli sinirli ve tabii olmayan gülüşü ile gülüyordu. - H. E. Adıvar

[2] mutlu, sevinçli zaman geçirmek, eğlenmek, hoşça vakit geçirmek

[3] biriyle alay etmek

Deyimler

gülmekten öldürmek, yüzü gülmek, içinden gülmek

Köken

Türkçe kül

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "gülmek"

Türk lehçeleri

• Azerice: gülmək ^(az)
• Eski Türkçe: külmek ^(tr)
• Karaçay Balkarca: kül ^(krc)

• Kırım Tatarca: külmek ^(crh)
• Tatarca: kölü ^(tt), köläw ^(tt)
• Türkmence: gülmek ^(tk)

Çeviriler

• Almanca: [1] lachen ^(de)
• Fince: [1] nauraa ^(fi)
• Fransızca: [1] rire ^(fr)
• İngilizce: [1] laugh ^(en)

• İsveççe: [1] skratta ^(sv)

Türkmence

Eylem

Anlamlar

[1] Gülmek

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.