İçeriğe atla

eren

Vikisözlük sitesinden
Ayrıca bakınız: Eren

Türkçe

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]

Köken 1

[düzenle]

eren (belirtme hâli ereni, çoğulu erenler)

  1. fevkalâde ferasetiyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse
  2. (İslâm) veli
    Bu adam vaktinin en büyük erenlerindendi. Ö. Seyfettin

Çekimleme

[düzenle]

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]

Köken 2

[düzenle]

Eylem

[düzenle]

eren

  1. er (eylem) sözcüğünün belirtilmemiş çekimi
    zıt anlamlısı: ermeyen

Tatarca

[düzenle]

Söyleniş

[düzenle]
  • Heceleme: e‧ren

eren

  1. irin