emir
Gezinti kısmına atla
Arama kısmına atla
Türkçe[düzenle]
Söyleniş[düzenle]
Köken[düzenle]
Ad[düzenle]
emir (belirtme hâli emiri, çoğulu emirler) -ri
- buyruk, ferman, komut, talimat
- Asker, ancak üst amirinden emir alır.
- istek
- İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. - Y. K. Karaosmanoğlu
- (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm
Çekimleme[düzenle]
emir adının çekimi
Sözcük birliktelikleri[düzenle]
Türetilmiş kavramlar[düzenle]
Çeviriler[düzenle]
çeviriler
Kaynakça[düzenle]
- Türk Dil Kurumuna göre "emir" maddesi
Gagavuzca[düzenle]
Köken[düzenle]
Ad[düzenle]
emir
Kaynakça[düzenle]
- Etymological Dictionaries - Andras Rajki
Türkmence[düzenle]
Köken[düzenle]
Ad[düzenle]
emir
Kaynakça[düzenle]
- Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.