emir

Ayrıca bakınız: Emir, emír

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): eˈmiɾ, emiɾˈleɾ
• Heceleme: e‧mir

Köken

Arapça أمرٌ‎

Ad

emir (belirtme hâli emiri, çoğulu emirler) -ri

1. buyruk, ferman, komut, talimat

   Asker, ancak üst amirinden emir alır.

2. istek

   İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. - Y. K. Karaosmanoğlu

3. (meyveler) Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm

Çekimleme

emir adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		emir	emirler
belirtme		emiri	emirleri
yönelme		emire	emirlere
bulunma		emirde	emirlerde
ayrılma		emirden	emirlerden
tamlayan		emirin	emirlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	emirim	emirlerim
	belirtme	emirimi	emirlerimi
	yönelme	emirime	emirlerime
	bulunma	emirimde	emirlerimde
	ayrılma	emirimden	emirlerimden
	tamlayan	emirimin	emirlerimin
2. tekil	yalın	emirin	emirlerin
	belirtme	emirini	emirlerini
	yönelme	emirine	emirlerine
	bulunma	emirinde	emirlerinde
	ayrılma	emirinden	emirlerinden
	tamlayan	emirinin	emirlerinin
3. tekil	yalın	emiri	emirleri
	belirtme	emiriyi	emirlerini
	yönelme	emiriye	emirlerine
	bulunma	emiride	emirlerinde
	ayrılma	emiriden	emirlerinden
	tamlayan	emirinin	emirlerinin
1. çoğul	yalın	emirimiz	emirlerimiz
	belirtme	emirimizi	emirlerimizi
	yönelme	emirimize	emirlerimize
	bulunma	emirimizde	emirlerimizde
	ayrılma	emirimizden	emirlerimizden
	tamlayan	emirimizin	emirlerimizin
2. çoğul	yalın	emiriniz	emirleriniz
	belirtme	emirinizi	emirlerinizi
	yönelme	emirinize	emirlerinize
	bulunma	emirinizde	emirlerinizde
	ayrılma	emirinizden	emirlerinizden
	tamlayan	emirinizin	emirlerinizin
3. çoğul	yalın	emiri emirleri
	belirtme	emiriyi emirlerini
	yönelme	emiriye emirlerine
	bulunma	emiride emirlerinde
	ayrılma	emiriden emirlerinden
	tamlayan	emirinin emirlerinin

Sözcük birliktelikleri

• emir kipi

Türetilmiş kavramlar

• emirce
• emirci
• emircik
• emirken
• emirle
• emirli
• emirse
• emirsi
• emirsiz

Çeviriler

çeviriler

• Almanca: Befehl (de) e
• Fince: käsky (fi); toive (fi)
• İngilizce: order (en), command (en)
• Kürtçe: emir (ku), ferman (ku)
• Türkmence: höküm (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "emir" maddesi

Gagavuzca

Köken

Arapça أمرٌ‎

Ad

emir

1. emir

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

Köken

Arapça أمر‎

Ad

emir

1. emir

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.