buluntu

Türkçe

Ad

buluntu (belirtme hâli buluntunu, çoğulu buluntular)

[1] kazı veya araştırmalarla ortaya çıkarılmış olan, bazen de rast gelinerek bulunan eski çağlardan kalma eşya

[2] sokakta bulunup alınan çocuk

Söyleniş

IPA^(anahtar): bulunˈtu, buluntuˈlaɾ

Heceleme

Heceleme: bu‧lun‧tu

Üst kavramlar

[1] eşya

[2] çocuk

İlgili sözcükler

[1] sokak çocuğu

Türetilmiş kavramlar

[1] buluntuca, buluntucu, buluntucuk, buluntulu, buluntusu, buluntusuz, buluntuyken, buluntuyla, buluntuysa

Köken

bulunmak kelimesinden türetilmiştir.

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "buluntu" maddesi