buluntu
Türkçe[değiştir]
Ad[değiştir]
buluntu (belirtme hâli buluntunu, çoğulu buluntular)
- [1] kazı veya araştırmalarla ortaya çıkarılmış olan, bazen de rast gelinerek bulunan eski çağlardan kalma eşya
- [2] sokakta bulunup alınan çocuk
Söyleniş[değiştir]
Heceleme[değiştir]
- Heceleme: bu‧lun‧tu
Üst kavramlar[değiştir]
İlgili sözcükler[değiştir]
- [1] sokak çocuğu
Türetilmiş kavramlar[değiştir]
- [1] buluntuca, buluntucu, buluntucuk, buluntulu, buluntusu, buluntusuz, buluntuyken, buluntuyla, buluntuysa
Köken[değiştir]
bulunmak kelimesinden türetilmiştir.
Kaynakça[değiştir]
- Türk Dil Kurumuna göre "buluntu" maddesi