bulaşmak

Türkmence

Eylem

bulaşmak

[1] Bulanmak (hava)

[2] Birbirine karışmak.

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.

Türkçe

Eylem

bulaşmak (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi bulaşır)

[1] Bir nesne, üzerine sürülen bir şey yüzünden kirlenmek

[2] İstenilmeyen bir madde bir şeye sürülmek.

[3] (hastalık) Geçmek, sirayet etmek.

Türk lehçeleri

• Karaçay Balkarca: cuk (krc)
• Tatarca: yoğu (tt)