İçeriğe atla

bilik

Vikisözlük sitesinden

Türkçe

[düzenle]

Köken

[düzenle]

bil + -ik

bilik (belirtme hâli biliği, çoğulu bilikler)

  1. us, anlayış, bilgi
  2. piliç
  3. (Adana) anaç tavuk
  4. (Adana) tanık
  5. (Ankara) silah
  6. (Antalya) bülük
  7. (Antep, Isparta) vesika, vekâletname, senet, kart, kimlik cüzdanı, tezkere
  8. (Balıkesir, Edirne, İzmir, Trabzon) bilim
  9. (Çorum) kırık leblebi
  10. (Erzurum, Kars) kaz ve ördek yavrusu
  11. (Gümüşhane) am
  12. (İçel) bilen, tanıyan
  13. (Kocaeli) tavşan
  14. (Malatya, Maraş, Sivas) tandırda, simit biçiminde yapılmış ekmek
  15. (Nevşehir) civciv
  16. (Niğde) bilirkişi
  17. (Niğde) bölüm, parça
  18. (Samsun) palamut

Çekimleme

[düzenle]

Türk dilleri

[düzenle]

Kaynakça

[düzenle]

Çağatayca

[düzenle]
[1] Ilm, daniş, fehm, meharet, dirayet, mâlumat
[2] nişan, damga.

Endonezce

[düzenle]

bilik

[1] oda

Malayca

[düzenle]

bilik

[1] oda

Kaynakça

[düzenle]
  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.