bilik

Vikisözlük sitesinden

Türkçe[değiştir]

Köken[değiştir]

bil + -ik

[değiştir]

bilik (belirtme hâli biliği, çoğulu bilikler)

  1. us, anlayış, bilgi
  2. piliç
  3. (Adana) anaç tavuk
  4. (Adana) tanık
  5. (Ankara) silah
  6. (Antalya) bülük
  7. (Antep, Isparta) vesika, vekâletname, senet, kart, kimlik cüzdanı, tezkere
  8. (Balıkesir, Edirne, İzmir, Trabzon) bilim
  9. (Çorum) kırık leblebi
  10. (Erzurum, Kars) kaz ve ördek yavrusu
  11. (Gümüşhane) am
  12. (İçel) bilen, tanıyan
  13. (Kocaeli) tavşan
  14. (Malatya, Maraş, Sivas) tandırda, simit biçiminde yapılmış ekmek
  15. (Nevşehir) civciv
  16. (Niğde) bilirkişi
  17. (Niğde) bölüm, parça
  18. (Samsun) palamut

Çekimleme[değiştir]

Türk dilleri[değiştir]

Kaynakça[değiştir]

Çağatayca[değiştir]

[değiştir]

[1] Ilm, daniş, fehm, meharet, dirayet, mâlumat
[2] nişan, damga.

Endonezce[değiştir]

[değiştir]

bilik

[1] oda

Malayca[değiştir]

[değiştir]

bilik

[1] oda

Kaynakça[değiştir]

  • KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.