başak

Ayrıca bakınız: Başak

Türkçe

Köken

Eski Türkçe baş

Ad

başak (belirtme hâli başağı, çoğulu başaklar)

Başak

1. (tahıllar) arpa, buğday, yulaf ve benzeri ekinlerin tanelerini taşıyan kılçıklı başı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "başak"

Çeviriler

• Almanca: Ähre (de) d
• Bulgarca: клас (bg) e (klas)
• Danca: ask (da)
• Eski Türkçe: başak (tr)
• Fince: tähkä (fi)
• İngilizce: spike (en)
• İsveççe: ax (sv)

• Kürtçe: simbil (ku)
• Lehçe: kłos (pl)
• Tatarca: başaq (tt)
• Modern Yunanca: στάχυ (el) (stáchy)

Atasözleri

[1] Başak büyüdükçe boynunu eğer, Boş başak dik durur, Buğday başak verince orak pahaya çıkar

Çağatayca

Ad

1. sünbüle, huşe, ekin başı, ok

Eski Türkçe

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Eski Türkçe alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

Ad

1. okun veya mızrağın ucuna geçirilen demir
2. temren, ok temreni
3. (tahıllar) başak
4. pabuç