başak

Ayrıca bakınız: Başak

Türkçe

Köken

Eski Türkçe baş

Ad

başak (belirtme hâli başağı, çoğulu başaklar)

Başak

1. (tahıllar) arpa, buğday, yulaf ve benzeri ekinlerin tanelerini taşıyan kılçıklı başı

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "başak"

Çeviriler

• Almanca: Ähre (de) d
• Bulgarca: клас (bg) e (klas)
• Danca: ask (da)
• Eski Türkçe: başak (tr)
• Fince: tähkä (fi)
• İngilizce: spike (en)
• İsveççe: ax (sv)

• Kürtçe: simbil (ku)
• Lehçe: kłos (pl)
• Tatarca: başaq (tt)
• Modern Yunanca: στάχυ (el) (stáchy)

Atasözleri

[1] Başak büyüdükçe boynunu eğer, Boş başak dik durur, Buğday başak verince orak pahaya çıkar

Çağatayca

Ad

1. sünbüle, huşe, ekin başı, ok

Eski Türkçe

Ad

1. okun veya mızrağın ucuna geçirilen demir
2. temren, ok temreni
3. (tahıllar) başak
4. pabuç