سبيل

Ayrıca bakınız: سبیل

Arapça

Köken

س ب ل‎ (s-b-l).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /sa.biːl/
• Kafiyeler: -iːl

Ad

سَبِيل (sebīl) e, d (çoğul سُبُل‎ (sübül))

1. akrabalık
2. karayolu, patika, yol
3. lüzumlu bağlantı
4. metot, tarz
5. su dağıtımı
6. umuma açık fıskiye
7. yollar ve metotlar
8. suçlama

   M.S. 609–632, Kur'an, 42:42
   إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ – Suçlama, ancak insanlara zulmeden ve yeryüzünde haksız yere taşkınlık edenler içindir. İşte onlar için elem dolu bir azap vardır.

Çekimleme

سَبِيل (sebīl) ad çekimi

tekil	basit tekil munsarıf
	belirsiz	belirli	kurgu
ölçüsüz	سَبِيل sebīl	السَّبِيل‎ es-sebīl	سَبِيل sebīl
yalın	سَبِيلٌ sebīlün	السَّبِيلُ‎ es-sebīlü	سَبِيلُ sebīlü
belirtme	سَبِيلًا‎ sebīlen	السَّبِيلَ‎ es-sebīle	سَبِيلَ sebīle
tamlayan	سَبِيلٍ sebīlin	السَّبِيلِ‎ es-sebīli	سَبِيلِ sebīli

Kelime birliktelikleri

• سَّبِيلُ الرَّشَاد‎ (ssebīlü er-raşād) ،فِي سَّبِيل الله‎ (fī ssebīl el-lāh) ،اِبْن السَّبِيل‎ (ibn es-sebīl, “seyyah”)

Kaynakça

• Jeffery, Arthur (1938). The Foreign Vocabulary of the Qurʾān, 162.
• Friedrich Schwally (1899), “Lexikalische Studien. (Fortsetzung.)”, in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft‎[1] (Almanca), cilt 52, sahife 197
• (1884) The Student's Arabic–English Dictionary.