yazın

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): jaˈzɯn
• Heceleme: ya‧zın

Ad

yazın (belirtme hâli yazını, çoğulu yazınlar)

1. (bilim, edebiyat, sanat) edebiyat

Deyimler

gökçe yazın yazın bilimi, yazın bilimci, yazın dili, yazın eri

Türetilmiş kavramlar

1. yazınca, yazıncı, yazıncılık, yazındışı, yazınken, yazınla, yazınlı, yazınsa, yazınsal, yazınsallık, yazınsallaştırmak, yazınsı, yazınsız, yazınsever, yazınseverlik

Belirteç

yazın

1. yaz mevsiminde, yaz aylarında
2. İş saatinin yazın daha geç bitişi göz önüne alınarak o saatlerde daha sık vapur konulabilir. - N. Hikmet

Çeviriler

çeviriler

• Fince: kesäisin (fi), kesällä (fi)
• İsveççe: på sommaren (sv)
• Kürtçe: havînê (ku)
• Litvanca: literatūra (lt)
• Rusça: летом (ru) (letom)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "yazın" maddesi

Atasözleri

• Leyleği kuştan mı sayarsın, yazın gelir, kışın gider
• Yazın araması, kışın taraması olmasa herkes besler mandayı
• Yazın gölge hoş, kışın çuval boş
• Yazın gölge kovan, kışın karın ovar
• Yazın harmana sıçan öküzün kışın yemlikte ağzına gelir
• Yazın yanmayan kışın ısınmaz

Ad

yazın

1. yaz (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil
2. yaz kelimesinin enstrümental hâli

Söyleniş

• IPA^(anahtar): ˈjazɯn

Karşıt anlamlılar

1. kışın

Eylem

yazın

1. yazmak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci çoğul şahıs olumlu çekimi

Karşıt anlamlılar

1. yazmayın