yazın

Türkçe

Söyleniş

IPA: /jaˈzɯn/

Heceleme

Heceleme: ya·zın

Ad

yazın (belirtme hâli yazını, çoğulu yazınlar)

1. (bilim, edebiyat, sanat) edebiyat

Deyimler

gökçe yazın yazın bilimi, yazın bilimci, yazın dili, yazın eri

Türetilmiş kavramlar

1. yazınca, yazıncı, yazıncılık, yazındışı, yazınken, yazınla, yazınlı, yazınsa, yazınsal, yazınsallık, yazınsallaştırmak, yazınsı, yazınsız, yazınsever, yazınseverlik

Belirteç

1. yaz mevsiminde, yaz aylarında
2. İş saatinin yazın daha geç bitişi göz önüne alınarak o saatlerde daha sık vapur konulabilir. - N. Hikmet

Çeviriler

• Fince: kesäisin (fi), kesällä (fi)
• İngilizce: [Girdi?]tpos
• İspanyolca: [Girdi?]tpos
• İsveççe: på sommaren (sv)

• Kürtçe: havînê (ku)
• Litvanca: literatūra (lt)
• Rusça: летом (ru) (letom)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "yazın"

Atasözleri

• Leyleği kuştan mı sayarsın, yazın gelir, kışın gider
• Yazın araması, kışın taraması olmasa herkes besler mandayı
• Yazın gölge hoş, kışın çuval boş
• Yazın gölge kovan, kışın karın ovar
• Yazın harmana sıçan öküzün kışın yemlikte ağzına gelir
• Yazın yanmayan kışın ısınmaz

Çekimli ad

1. yaz adının tamlayan hâli, ikinci tekil şahıs hâli.
2. (artık kullanılmayan sözcükler) yaz kelimesinin enstrümental hâli

Söyleniş

IPA: /ˈjazɯn/

Karşıt anlamlılar

1. kışın

Çekimli eylem

1. yazmak eyleminin ikinci tekil şahıs emir kipi.

Karşıt anlamlılar

1. yazmayın
2. de Vikipedi'de Türkische Sprache