uyarıcı
Türkçe
[düzenle]Köken
[düzenle]Söyleniş
[düzenle]- Heceleme: u‧ya‧rı‧cı
Ad
[düzenle]uyarıcı (belirtme hâli uyarıcıyı, çoğulu uyarıcılar)
Ön ad
[düzenle]uyarıcı (karşılaştırma daha uyarıcı, üstünlük en uyarıcı)
- uyarma özelliği olan, uyaran
- Her bir dönemin incelenmesi, sonuçlarının değerlendirilmesi ulusal yeteneklerimizi, eksiklerimizi anlamak bakımından uyarıcıdır. - M. And
Eş anlamlılar
[düzenle]Kaynakça
[düzenle]- Türk Dil Kurumuna göre "uyarıcı" maddesi