sır

Türkçe

Köken 1

Eski Türkçe

Ad

sır (belirtme hâli sırı, çoğulu sırlar)

1. Bazı nesnelere parlaklık verme, dış etkilerden koruma, sızmalarını önleme vb. amaçlarla sürülen, saydam veya donuk vernik

   Küpün sırı dökülmüş.

2. Aynaların arkasına ve kaplama metal eşyanın yüzüne sürülen ince tabaka

Çekimleme

sır adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	sır	sırlar
belirtme	sırı	sırları
yönelme	sıra	sırlara
bulunma	sırda	sırlarda
ayrılma	sırdan	sırlardan
tamlayan	sırın	sırların

Kaynakça

• Türk Dil Kurumu: "sır"

Köken 2

Osmanlıca سر‏ (sırr), Arapça سِرّ‏ (sirr)

Ad

sır (belirtme hâli sırrı, çoğulu sırlar)

1. varlığı veya bazı yönleri açığa vurulmak istenmeyen, gizli kalan, gizli tutulan şey
2. aklın erişemediği, açıklanmayan veya çözülemeyen şey, giz, gizem

   Bu bahçede açılan her gonca. Sırlar açıyor yerden gökten? - T. Oflazoğlu

3. bir işin, bir şeyin dikkat, yetenek, deneyim ve sezgi yardımıyla kavranabilen en zor, en ince yanı
4. bir amaca ulaşmak için kullanılan, başvurulan özel ve gizli yöntem

Çekimleme

sır adının çekimi

	tekil	çoğul
yalın	sır	sırlar
belirtme	sırrı	sırları
yönelme	sırra	sırlara
bulunma	sırda	sırlarda
ayrılma	sırdan	sırlardan
tamlayan	sırrın	sırların

Deyimler

• sır etmek
• sır küpü
• sır olma
• ser verip sır vermemek
• sır sır

Çeviriler

gizlenen şey

• Azerice: sir (az)

• Türkmence: tilsim (tk)

Gagavuzca

Ad

sır

[1] sır

Köken

Moğolca sir

Tatarca

Ad

sır

[1] peynir

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki