İçeriğe atla

orun

Vikisözlük sitesinden

Türkçe

[düzenle]

orun (belirtme hâli orunu, çoğulu orunlar)

  1. özel yer
  2. makam, mansıp, mesnet, mevki

Türetilmiş kavramlar

[düzenle]
  1. orundaş

Kaynakça

[düzenle]

Türk Dil Kurumuna göre "orun" maddesi

Karaçay Balkarca

[düzenle]
Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.
  1. yer
  2. mevki
  3. mahal

Kumanca

[düzenle]

orun

  1. yer
  2. mahal

Türkmence

[düzenle]

orun

  1. yer

Kaynakça

[düzenle]
  • Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.